Bijna één jaar later al weer, times flies.

WAT IS DAT JAAR VOORBIJ GEVLOGEN ZEG,

Ik weet nog goed als de dag van gisteren dat ik erachter kwam dat ik ongepland en toch onverwachts zwanger was van nummer drie. De mensen die mij echt kennen, weten dan ook dat ik altijd riep: “Ik wil er drie!”, twee jongens en een meisje, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan! En toch was het daar ineens, gewoon drie jaar te laat, “ons cadeautje” zeg ik nu, want toen voelde dat nog niet zo…

Ik raakte er volledig van in paniek, wist niet zo goed wat ik er mee aan moest op dat moment. Snapte het ook niet, hoe kan dit? “Ik ben te oud”, riep ik steeds, of waarom nu wel en toen niet, toen we er echt voor gingen. “Het komt niet uit”, zei ik ook nog diverse keren, maar wanneer wel?!  Nog een uitspraak van mij was: als het maar gezond is. Dit was toch wel mijn grootste angst als dik 40+, maar ook de angst dat ik het kindje zou verliezen. Want het is allemaal mogelijk tijdens een zwangerschap…

Geen van dat alles gebeurde, die angsten en nare gedachten, het is ons gelukkig bespaard gebleven. De combinatietest, de nekplooimeting, niets wees erop dat we in een risico groep zaten gezien mijn leeftijd. Halleluja!! Er viel een last van mijn schouders (al weet je in je achterhoofd dat dit nog geen enkele zekerheid is), kon ik eindelijk gaan genieten. Nou dit heb ik geweten! Niet dat genieten hoor, want dat heb ik zeer zeker gedaan, negen maanden lang! Nee, dat andere… Ik heb lang getwijfeld van zal ik wel, of zal ik niet… Maar toch wil ik het kwijt. Door een eerdere uitspraak van mij, dat ene zinnetje, vorig jaar in een Zwanger & Stuff blog. Een onschuldige uitspraak, die volledig uit zijn context getrokken is, waarschijnlijk door één persoon die mijn vorige blogs totaal niet gelezen had, alleen maar door dat ene zinnetje . Die het nodig vond om mijn blog te delen in een groep waar ik geen schijn van kans maakte. Hier ben ik dan ook volledig afgemaakt en uitgemaakt voor alles en nog wat! Te erg voor woorden, wat deze mensen schreven over mij, mensen die mij totaal niet kenden. Vol verbazing las ik de ene na de andere reactie, zo gemeen en vals als deze vrouwen waren, zelfs hun mannen mengden zich erin, zo lief waren de reacties van de dames die het zomaar voor mij opnamen. Zonder enige gênre gingen ze tegen de groep in, zo tof. En ook zij kenden mij niet…

En nu ligt er hier een lief, tevreden, mooi en gezond kindje te lachen naar mij, de hele dag. Samen lachen wij het hardst! Mijn wens kwam toch uit, nou bijna dan, want twee jongens en een meisje is het niet geworden, nee, het zijn drie jongens en een meisje…

Wordt Vervolgd.

Liefs KatjaDSC_0435

DSC_0427

DSC_0425

 

 

 

 

 

Katja de Hoogh

Katja de Hoogh

45+, samenwonend met de allerliefste, 3 kids en 2 hondjes. Inmiddels gesetteld in het gezellige Brabantse land middenin de stad. Houdt van shoppen, borrelen met vriendinnen en hapje eten met vrienden en kids. Fashion Addict in hart en nieren. Motto: Life is too short to do boring things!
Katja de Hoogh

Latest posts by Katja de Hoogh (see all)

About Katja de Hoogh

45+, samenwonend met de allerliefste, 3 kids en 2 hondjes. Inmiddels gesetteld in het gezellige Brabantse land middenin de stad. Houdt van shoppen, borrelen met vriendinnen en hapje eten met vrienden en kids. Fashion Addict in hart en nieren. Motto: Life is too short to do boring things!

View all posts by Katja de Hoogh →

Geef een antwoord