AFSCHEID NEMEN VAN…
Nu het zo definitief is moet je best van een hoop dingen en momenten afscheid gaan nemen. Niet dat ik heb getwijfeld hoor, drie is meer dan genoeg, en ik mag ook echt niet meer met dik 40+, maar het afscheid nemen van nooit meer valt mij toch best zwaar. Ligt dit aan de hormoon huishouding in mijn lijf, “negen maanden op, en negen maanden af”, zeggen ze, en ik zit middenin die fase, of heeft iedere vrouw hier wel eens last van…
Nooit meer negen maanden zwanger, nooit meer een bevalling, nooit meer heerlijk verwend worden in het ziekenhuis, en nooit meer zeven dagen kraamtijd. Slik! Ik zit denk ik in de volgende fase. Opvliegers ’s morgens vroeg, nog steeds niet helemaal mijn oude heupmaat terug en ik jank om alles wat zielig is op tv. Duidelijk de hormonen. Nooit meer die kleine kleertjes in maat 50/56 en die schattige mutsjes die hij niet meer aan en op kan. Ik moet dan toch even slikken. Ga ik dit bewaren of weggeven met pijn in mijn hart aan een ander lief kindje.
Zal het de leeftijd zijn misschien?! Het is fijn hoor dat we ouder worden en ook nog eens gezond blijven, want ik hoor al genoeg verdrietige berichten nabij. Maar eerlijk is eerlijk hé, achtentwintig klinkt toch leuker dan dik 40+. Erg definitief dit, het zullen de hormonen wel weer zijn;) Ik ga er toch maar even van genieten. Van de hormoon huishouding in mijn lijf. De momenten koesteren in de ochtend tijdens mijn opvliegers na de douche of dat ik voor de spiegel sta en blijkt dat mijn favoriete broek nog steeds te strak zit. Blijven lachen Kat denk ik dan, want ook dit is straks nooit meer. Gelukkig nooit meer opvliegers toch? Of wel? Wat komt er ook al weer hierna?! Was er een volgende fase?!
Liefs.
Katja de Hoogh
Latest posts by Katja de Hoogh (see all)
- Zomerstop - 6 oktober 2017
- Horror Hotel - 13 september 2017
- Hoog haar… - 27 juni 2017
