OLIVIER IS Al WEER ÉÉN JAAR!
Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Vierentwintig uur vliezen gebroken, de hobbelige rit midden in de nacht naar het ziekenhuis, de bevalling en uiteindelijk het ultieme prachtige moment: de geboorte van kleine Olivier…
Deze blog schreef ik toen,
Mijn leventje staat inmiddels helemaal in het teken van de komst van de baby. Wat zijn we er toch blij mee. Een heerlijk klein en lief warm wurmpje dat lekker tegen je aan ligt. Wat is dat lang geleden. Ik vind inmiddels onze “jongste” te zwaar om te tillen en daar is hij dan ook helemaal niet blij mee. Zijn plekje is ingepikt!
Na 3 dagen ziekenhuis mochten we op de derde dag eindelijk naar huis. De bevalling was erg snel gegaan, te snel voor Olivier. Hij had vruchtwater binnen gekregen en was hierdoor erg misselijk. Zijn zuurstof werd er ook een beetje door belemmerd. Ze wilden hem graag een paar daagjes ter controle houden en zodoende kwam ik terecht in een kraamsuite. Na 3 nachten op te zijn geweest heb ik heerlijk bij kunnen slapen. Dit is echt een verwennerij, een kraamsuite. Een betere start van mijn kraamtijd had ik niet kunnen maken. Dit ook, omdat het echt de laatste keer was. Rare gedachte eigenlijk…
Op dit moment zit ik nog midden in mijn kraamtijd. Alles is nog zo onregelmatig en kom handen en voeten te kort. Complete chaos. Jee, dit was ik dus even vergeten, en dan die nachten…. Ik snak naar de kraamsuite in het ziekenhuis. Maar toch, als ik naar dat kleine mooie mannetje kijk dat in mijn armen ligt te slapen terwijl ik hem de fles geef, smelt ik weer. Hier doe je het allemaal voor!
Ook heb ik een fantastische kraamhulp, die mij heel veel werk uit handen neemt, erg lastig, want ik ben gewend om alles zelf te doen. Loslaten heet dat, lastig, want moet je wel kunnen. Ik niet hoor, maar ze is een taaie, 10 jaar jonger dan dat ik ben, en laat zich niet uit het veld slaan door mij, geweldig!! Wat zullen we haar missen straks…
Maar ik denk dat ik alles wel zal missen, nooit meer zwanger, nooit meer trots met dikke buik, nooit meer een bevalling en nooit geen kraamtijd meer. Aan alles komt toch ooit een einde. Maar ook een mooi eind, want vol trots kijk ik terug op al mijn zwangerschappen en bevallingen. Alle drie zijn ze identiek aan elkaar. Alle drie zijn ze precies op 38 weken geboren, hoe bijzonder is dit, en hoe vaak komt zoiets voor?! Ik ben weer mama, ik ben mama van 3 jongens. Wat een ervaringen en geluk. Dit is pas wat ze noemen een echte rijkdom!
En nu, want mijn baby is geen baby meer, mijn baby is een dreumes. The next step of…;)
Liefs Katja
Katja de Hoogh
Latest posts by Katja de Hoogh (see all)
- Zomerstop - 6 oktober 2017
- Horror Hotel - 13 september 2017
- Hoog haar… - 27 juni 2017
