VLIEGANGST?! OF TOCH NIET?!
Ik ben absoluut geen held als het erop aan komt dat ik een vliegtuig in moet. En al helemaal niet met mijn kids. Ik ga eerder met de auto, ook al moeten we 2000 km rijden naar ons vakantieadres. Daar draai ik mijn hand niet voor om, liever twee dagen in een bomvolle auto met het gezin, dan in een benauwd, krap vliegtuig waar ik niet uit kan. Ik weet ook echt niet waar het vandaan komt, want ben zelfs nog een blauwe maandag stewardess geweest;)
Maar voor 2 dagen Florence, kidsfashion Pitti Bambo ga je dus niet met de auto, maar met het vliegtuig. Een kleine anderhalf uur vliegen moet dan ook best te doen zijn. En achteraf was dat ook zo, alleen op de dag zelf dacht ik daar toch echt anders over… Het begon al dat ik een dag van tevoren ziek werd, aangestoken door de middelste, die inmiddels al twee dagen een soort van dood vogeltje was. ’s Morgens werd het erger bij mij, koorts, rillerig, spierpijn, ik had al besloten zo maar niet mee te gaan. Mooi excuus om niet te hoeven vliegen, dacht ik nog. Maar Florence lonkte, een hotel midden in de stad, lekker eten, veel fashion shows, wijntjes drinken, en heel veel mooie kleding, na wat paracetamol geslikt te hebben, voelde ik mij toch een heel stuk beter. Dan toch maar dat rotvliegtuig in. Ik had gewoon geen keus, onderweg in de auto ging het nog, maar hoe dichter we bij Eindhoven airport aankwamen, hoe stiller ik werd…
Echt, de meiden kwamen niet meer bij, ze zeiden ook: “de angst staat gewoon in je ogen.” Tjsa, en daar sta je dan op de airport, als 40+, mama van drie kids, de held, als een klein kind te huilen aan de telefoon met manlief, omdat ze te bang is om dat vliegtuig in te gaan. En bang was ik, want ik heb het ook al zo lang uitgesteld, maar het moest er toch een keer van komen. Beter met de meiden, dan met het hele gezin dacht ik nog. En ik heb het gedaan, ik ben rustig gebleven, op die paar tranen na dan, het vliegtuig in gegaan, gaan zitten, en ik heb het overleefd!! Al dacht mijn oudste zoon daar anders over na mijn bericht dat mama veilig was geland. Die stuurde letterlijk: Yeahhh, gelukkig, ik moest al huilen omdat ik dacht dat je neergestort was… Bedankt lieverd, mama moet ook nog terug!!
Wordt vervolgd.
Liefs Katja
Katja de Hoogh
Latest posts by Katja de Hoogh (see all)
- Zomerstop - 6 oktober 2017
- Horror Hotel - 13 september 2017
- Hoog haar… - 27 juni 2017
