MIJN LEVEN ALS EEN ACHTBAAN
Als ik terug kijk naar het afgelopen jaar dan was mijn leven net een achtbaan. Eenmaal boven aan gekomen werd ik keihard naar beneden gedonderd. En voordat ik bijgekomen was van de schrik nam het het een sprint waar maar geen einde aan lijkt te komen. En daar zit ik nog steeds in. Het is een metafoor voor hoe ik het afgelopen tijd beleefd heb.
Ik was de veertig gepasseerd, beide kindjes gingen naar school. En eindelijk zou voor mij een tijd aanbreken dat ik mijn handen vrij zou hebben. Heerlijk! Wat een luxe. Zou ik vier dagen gaan werken? Drie, of misschien wel vijf? Waarom niet?! Grote plannen had ik. Jahaa, had inderdaad, want ineens stond ik keihard weer onderaan. Ik was namelijk zwanger, zomaar ineens. Niet gepland, echt totaal onverwachts!
“Gefeliciteerd“, zei ze, “leuk drie jongens.” Inderdaad drie jongens, iedereen dacht een meisje. Maar nee, het werd wéér een jongen. Ik ben dus een echte jongens mama:) Toch wel erg stoer, al zeg ik het zelf. “Iets voor jou om te komen bloggen” vervolgde ze. “Bloggen?! Ik kom eerst wel koffie drinken“, zei ik, “dan kan je mij gelijk uitleggen wat je nou precies bedoeld met bloggen“. Dit is de rit in de achtbaan, want eenmaal ingestapt is er geen houden meer aan. Zo leuk vind ik het, en zoveel lol en plezier hebben we met zijn allen. En dat is nou precies de bedoeling van zo’n achtbaan.
Ik heb mijn derde zwangerschap hierdoor intens beleefd. Wekelijks verslag uitbrengen van zwanger op latere leeftijd. Ze bood mij een platform aan op de blog. “Ga maar schrijven” zei ze “kan jij best.” En dat heb ik geweten, want ik wist niet dat ik dat kon, maar zij wel… En het enige wat ik haar nu kan zeggen is: Dank je wel lieve Angelique, dat je mij hebt laten instappen…
Kus
Katja de Hoogh
Latest posts by Katja de Hoogh (see all)
- Zomerstop - 6 oktober 2017
- Horror Hotel - 13 september 2017
- Hoog haar… - 27 juni 2017
